succulentus
Latin
Alternative forms
Etymology
From succus (“juice”) + -ulentus (“full of, abounding in”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [sʊk.kʊˈɫɛn.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [suk.kuˈlɛn̪.t̪us]
Adjective
succulentus (feminine succulenta, neuter succulentum); first/second-declension adjective
- alternative form of sūculentus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | succulentus | succulenta | succulentum | succulentī | succulentae | succulenta | |
| genitive | succulentī | succulentae | succulentī | succulentōrum | succulentārum | succulentōrum | |
| dative | succulentō | succulentae | succulentō | succulentīs | |||
| accusative | succulentum | succulentam | succulentum | succulentōs | succulentās | succulenta | |
| ablative | succulentō | succulentā | succulentō | succulentīs | |||
| vocative | succulente | succulenta | succulentum | succulentī | succulentae | succulenta | |
Descendants
- English: succulent
- French: succulent
- Italian: succulento
References
- “succulentus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- succulentus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.