suculentus
Latin
Alternative forms
Etymology
From sūcus (“juice”) + -ulentus (“full of, abounding in”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [suː.kʊˈɫɛn.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [su.kuˈlɛn̪.t̪us]
Adjective
sūculentus (feminine sūculenta, neuter sūculentum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | sūculentus | sūculenta | sūculentum | sūculentī | sūculentae | sūculenta | |
| genitive | sūculentī | sūculentae | sūculentī | sūculentōrum | sūculentārum | sūculentōrum | |
| dative | sūculentō | sūculentae | sūculentō | sūculentīs | |||
| accusative | sūculentum | sūculentam | sūculentum | sūculentōs | sūculentās | sūculenta | |
| ablative | sūculentō | sūculentā | sūculentō | sūculentīs | |||
| vocative | sūculente | sūculenta | sūculentum | sūculentī | sūculentae | sūculenta | |
References
- “suculentus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- suculentus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.