sufficientia
Latin
Etymology
From sufficiens.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [sʊf.fɪ.kiˈɛn.ti.a]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [suf.fi.t͡ʃiˈɛn.t̪͡s̪i.a]
Noun
sufficientia f (genitive sufficientiae); first declension
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | sufficientia | sufficientiae |
| genitive | sufficientiae | sufficientiārum |
| dative | sufficientiae | sufficientiīs |
| accusative | sufficientiam | sufficientiās |
| ablative | sufficientiā | sufficientiīs |
| vocative | sufficientia | sufficientiae |
Descendants
- Catalan: suficiència
- English: sufficience, sufficiency
- French: suffisance
- Galician: suficiencia
- Italian: sufficienza
- Portuguese: suficiência
- Romanian: suficiență
- Spanish: suficiencia
References
- “sufficientia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "sufficientia", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- sufficientia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.