suinus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [suˈiː.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [suˈiː.nus]
Adjective
suīnus (feminine suīna, neuter suīnum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | suīnus | suīna | suīnum | suīnī | suīnae | suīna | |
genitive | suīnī | suīnae | suīnī | suīnōrum | suīnārum | suīnōrum | |
dative | suīnō | suīnae | suīnō | suīnīs | |||
accusative | suīnum | suīnam | suīnum | suīnōs | suīnās | suīna | |
ablative | suīnō | suīnā | suīnō | suīnīs | |||
vocative | suīne | suīna | suīnum | suīnī | suīnae | suīna |
Descendants
References
- “suinus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- suinus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.