suscipiendus
Latin
Etymology
Future passive participle (gerundive) of suscipiō (“undertake; beget”).
Participle
suscipiendus (feminine suscipienda, neuter suscipiendum); first/second-declension participle
- which is to be taken up, which is to be acknowledged, which is to be undertaken
- which is to be caught, which is to be received
- which is to be borne, which is to be begotten
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | suscipiendus | suscipienda | suscipiendum | suscipiendī | suscipiendae | suscipienda | |
| genitive | suscipiendī | suscipiendae | suscipiendī | suscipiendōrum | suscipiendārum | suscipiendōrum | |
| dative | suscipiendō | suscipiendae | suscipiendō | suscipiendīs | |||
| accusative | suscipiendum | suscipiendam | suscipiendum | suscipiendōs | suscipiendās | suscipienda | |
| ablative | suscipiendō | suscipiendā | suscipiendō | suscipiendīs | |||
| vocative | suscipiende | suscipienda | suscipiendum | suscipiendī | suscipiendae | suscipienda | |