suspicaturus
Latin
Etymology
Future active participle of suspicor.
Participle
suspicātūrus (feminine suspicātūra, neuter suspicātūrum); first/second-declension participle
- about to suspect
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | suspicātūrus | suspicātūra | suspicātūrum | suspicātūrī | suspicātūrae | suspicātūra | |
| genitive | suspicātūrī | suspicātūrae | suspicātūrī | suspicātūrōrum | suspicātūrārum | suspicātūrōrum | |
| dative | suspicātūrō | suspicātūrae | suspicātūrō | suspicātūrīs | |||
| accusative | suspicātūrum | suspicātūram | suspicātūrum | suspicātūrōs | suspicātūrās | suspicātūra | |
| ablative | suspicātūrō | suspicātūrā | suspicātūrō | suspicātūrīs | |||
| vocative | suspicātūre | suspicātūra | suspicātūrum | suspicātūrī | suspicātūrae | suspicātūra | |