svalg
Old Norse
Verb
svalg
- first/third-person singular past active indicative of svelga
Swedish
Etymology
Inherited from Old Swedish svalgh. Possibly cognate of German Schwalch (“opening of a furnace”).
Pronunciation
- IPA(key): /svalj/
Noun
svalg n
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | svalg | svalgs |
| definite | svalget | svalgets | |
| plural | indefinite | svalg | svalgs |
| definite | svalgen | svalgens |
Related terms
References
- svalg in Svensk ordbok (SO)
- svalg in Svenska Akademiens ordlista (SAOL)
- svalg in Svenska Akademiens ordbok (SAOB)
- Svensk MeSH
- svalg in Elof Hellquist, Svensk etymologisk ordbok (1st ed., 1922)