svik
Faroese
Pronunciation
- IPA(key): [ˈsvɪːk]
Noun
svik n (genitive singular sviks)
Declension
n3 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | svik | svikið | svik | svikini |
accusative | svik | svikið | svik | svikini |
dative | sviki | svikinum | svikum | svikunum |
genitive | sviks | sviksins | svika | svikanna |
Derived terms
- fíggjarsvik
- heimildarsvik
- peningasvik
- skattasvik
- skjalasvik
- svikabragd
- svikagerð
- sølutingssvik
- tryggingarsvik
- vinnufelagssvik
Related terms
Icelandic
Etymology
From Old Norse svik, from Proto-Germanic *swiką. More at Scots swick.
Pronunciation
- IPA(key): /svɪːk/
- Rhymes: -ɪːk
Noun
svik n pl (plural only, genitive plural svika)
Declension
plural | ||
---|---|---|
indefinite | definite | |
nominative | svik | svikin |
accusative | svik | svikin |
dative | svikum | svikunum |
genitive | svika | svikanna |
Derived terms
Related terms
- svíkja (“to betray; to deceive”)
Norwegian Nynorsk
Etymology 1
Pronunciation
- IPA(key): /sʋiːk/
Noun
svik n (definite singular sviket, indefinite plural svik, definite plural svika)
Related terms
Etymology 2
Verb
svik
- inflection of svika:
- present
- imperative
References
- “svik” in The Nynorsk Dictionary.
Swedish
Verb
svik
- imperative of svika