swician
Old English
Etymology
From Proto-West Germanic *swikōn, equivalent to swic + -ian.
Verb
swician
Conjugation
Conjugation of swician (weak, class 2)
| infinitive | swician | swicienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | swiciġe | swicode |
| second person singular | swicast | swicodest |
| third person singular | swicaþ | swicode |
| plural | swiciaþ | swicodon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | swiciġe | swicode |
| plural | swiciġen | swicoden |
| imperative | ||
| singular | swica | |
| plural | swiciaþ | |
| participle | present | past |
| swiciende | (ġe)swicod | |