swije
West Frisian
Etymology
From Old Frisian swīgia, from Proto-West Germanic *swīgēn.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsvɛi̯ə/, /ˈswɛi̯ə/
Verb
swije
- to be silent
Inflection
| Strong class 1 | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | swije | |||
| 3rd singular past | swei | |||
| past participle | swein | |||
| infinitive | swije | |||
| long infinitive | swijen | |||
| gerund | swijen n | |||
| auxiliary | hawwe | |||
| indicative | present tense | past tense | ||
| 1st singular | swij | swei | ||
| 2nd singular | swijst | sweist | ||
| clitic form | swijsto | sweisto | ||
| 3rd singular | swijt | swei | ||
| plural | swije | sweien | ||
| imperative | swij | |||
| participles | swijend | swein | ||
Further reading
- “swije”, in Wurdboek fan de Fryske taal (in Dutch), 2011