színlelt
Hungarian
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): [ˈsiːnlɛlt]
- Hyphenation: szín‧lelt
Verb
színlelt
- third-person singular indicative past indefinite of színlel
Participle
színlelt
- past participle of színlel
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | színlelt | színleltek |
| accusative | színleltet | színlelteket |
| dative | színleltnek | színlelteknek |
| instrumental | színlelttel | színleltekkel |
| causal-final | színleltért | színleltekért |
| translative | színleltté | színleltekké |
| terminative | színleltig | színleltekig |
| essive-formal | színleltként | színleltekként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | színleltben | színleltekben |
| superessive | színlelten | színlelteken |
| adessive | színleltnél | színlelteknél |
| illative | színleltbe | színleltekbe |
| sublative | színleltre | színleltekre |
| allative | színlelthez | színleltekhez |
| elative | színleltből | színleltekből |
| delative | színleltről | színleltekről |
| ablative | színlelttől | színleltektől |
| non-attributive possessive – singular |
színlelté | színlelteké |
| non-attributive possessive – plural |
színleltéi | színleltekéi |