szczyl

Polish

Etymology

From szczać +‎ -yl.

Pronunciation

 
  • IPA(key): /ˈʂt͡ʂɘl/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɘl
  • Syllabification: szczyl

Noun

szczyl m pers

  1. (derogatory, colloquial or dialectal, Near Masovian) brat
    Synonyms: gówniarz, smarkacz

Declension

Declension of szczyl
singular plural
nominative szczyl szczyle
genitive szczyla szczyli
dative szczylowi szczylom
accusative szczyla szczyli
instrumental szczylem szczylami
locative szczylu szczylach
vocative szczylu szczyle

Further reading

  • szczyl in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • szczyl in Polish dictionaries at PWN
  • Władysław Matlakowski (1891) “szczyl”, in “Zbiór wyrazów ludowych dawnej ziemi czerskiej”, in Sprawozdania Komisyi Językowej Akademii Umiejętności, volume 4, Krakow: Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego, page 370
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.