tämja
Swedish
Etymology
From Old Swedish tæmia, from Old Norse temja, from Proto-Germanic *tamjaną.
Verb
tämja (present tämjer, preterite tämjde, supine tämjt, imperative tämj)
- to tame (make a (wild) animal tame)
- to domesticate
- Synonym: domesticera
- to domesticate
- to tame (more generally)
- tämja naturens krafter
- tame the forces of nature
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | tämja | tämjas | ||
| supine | tämjt | tämjts | ||
| imperative | tämj | — | ||
| imper. plural1 | tämjen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | tämjer | tämjde | tämjs, tämjes | tämjdes |
| ind. plural1 | tämja | tämjde | tämjas | tämjdes |
| subjunctive2 | tämje | tämjde | tämjes | tämjdes |
| present participle | tämjande | |||
| past participle | tämjd | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | tämja | tämjas | ||
| supine | tämt | tämts | ||
| imperative | tämj | — | ||
| imper. plural1 | tämjen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | tämjer | tämde | tämjs, tämjes | tämdes |
| ind. plural1 | tämja | tämde | tämjas | tämdes |
| subjunctive2 | tämje | tämde | tämjes | tämdes |
| present participle | tämjande | |||
| past participle | tämd | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.