tæmia

Old Swedish

Etymology

From Old Norse temja, from Proto-Germanic *tamjaną.

Verb

tæmia

  1. to tame
  2. to subdue

Conjugation

Conjugation of tæmia (weak)
present past
infinitive tæmia
participle tæmiandi, tæmiande tamder
active voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk tæmer tæmi, tæme tamdi, tamde tamdi, tamde
þū tæmer tæmi, tæme tæm tamdi, tamde tamdi, tamde
han tæmer tæmi, tæme tamdi, tamde tamdi, tamde
vīr tæmium, tæmiom tæmium, tæmiom tæmium, tæmiom tamdum, tamdom tamdum, tamdom
īr tæmin tæmin tæmin tamdin tamdin
þēr tæmia tæmin tamdu, tamdo tamdin
mediopassive voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk tæms tæmis tamdis, -es tamdis, -es
þū tæms tæmis tamdis, -es tamdis, -es
han tæms tæmis tamdis, -es tamdis, -es
vīr tæmiums, -ioms tæmiums, -ioms tamdums, -oms tamdums, -oms
īr tæmins tæmins tamdins tamdins
þēr tæmias tæmins tamdus, -os tamdins

Descendants

  • Swedish: tämja