tétlen
Hungarian
Etymology
From the stem of tesz (“to do”) + -tlen (“-less, without”, privative adjective-forming suffix).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈteːtlɛn]
- Hyphenation: tét‧len
- Rhymes: -ɛn
Adjective
tétlen (comparative tétlenebb, superlative legtétlenebb)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | tétlen | tétlenek |
| accusative | tétlent | tétleneket |
| dative | tétlennek | tétleneknek |
| instrumental | tétlennel | tétlenekkel |
| causal-final | tétlenért | tétlenekért |
| translative | tétlenné | tétlenekké |
| terminative | tétlenig | tétlenekig |
| essive-formal | tétlenként | tétlenekként |
| essive-modal | tétlenül | — |
| inessive | tétlenben | tétlenekben |
| superessive | tétlenen | tétleneken |
| adessive | tétlennél | tétleneknél |
| illative | tétlenbe | tétlenekbe |
| sublative | tétlenre | tétlenekre |
| allative | tétlenhez | tétlenekhez |
| elative | tétlenből | tétlenekből |
| delative | tétlenről | tétlenekről |
| ablative | tétlentől | tétlenektől |
| non-attributive possessive – singular |
tétlené | tétleneké |
| non-attributive possessive – plural |
tétlenéi | tétlenekéi |
Derived terms
Further reading
- tétlen in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.