tíma

See also: Appendix:Variations of "tima"

Faroese

Noun

tíma

  1. inflection of tími:
    1. accusative/dative/genitive singular indefinite
    2. genitive plural indefinite

Icelandic

Etymology 1

Verb

tíma (weak verb, third-person singular past indicative tímdi, supine tímt)

  1. Used in set phrases
Conjugation
tíma – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að tíma
supine sagnbót tímt
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 tímandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég tími tímdi tími tímdi
þú tímir tímdir tímir tímdir
hann, hún, það tímir tímdi tími tímdi
plural við tímum tímdum tímum tímdum
þið tímið tímduð tímið tímduð
þeir, þær, þau tíma tímdu tími tímdu
imperative boðháttur
singular þú tím (þú), tímdu
plural þið tímið (þið), tímiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Etymology 2

Noun

tíma

  1. inflection of tími:
    1. indefinite accusative
    2. indefinite dative singular
    3. indefinite genitive

Old Norse

Noun

tíma

  1. inflection of tími:
    1. accusative/dative/genitive singular
    2. accusative/genitive plural
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.