taciturnitas
Latin
Etymology
From taciturnus + -tās.
Noun
taciturnitās f (genitive taciturnitātis); third declension
- silence (keeping silent), taciturnity
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | taciturnitās | taciturnitātēs |
| genitive | taciturnitātis | taciturnitātum |
| dative | taciturnitātī | taciturnitātibus |
| accusative | taciturnitātem | taciturnitātēs |
| ablative | taciturnitāte | taciturnitātibus |
| vocative | taciturnitās | taciturnitātēs |
Descendants
- Catalan: taciturnitat
- French: taciturnité
- Galician: taciturnidade
- Italian: taciturnità
- Occitan: taciturnitat
- Portuguese: taciturnidade
- Spanish: taciturnidad
References
- “taciturnitas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “taciturnitas”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "taciturnitas", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- taciturnitas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.