terugbetalen

Dutch

Etymology

From terug +‎ betalen.

Pronunciation

  • IPA(key): /təˈrʏx.bəˌtaː.lə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: te‧rug‧be‧ta‧len

Verb

terugbetalen

  1. (transitive) to repay, refund a sum
  2. (intransitive) to return the difference between the sum due by another and the larger sum he initially paid

Conjugation

Conjugation of terugbetalen (weak, separable)
infinitive terugbetalen
past singular betaalde terug
past participle teruggebetaald
infinitive terugbetalen
gerund terugbetalen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular betaal terug betaalde terug terugbetaal terugbetaalde
2nd person sing. (jij) betaalt terug, betaal terug2 betaalde terug terugbetaalt terugbetaalde
2nd person sing. (u) betaalt terug betaalde terug terugbetaalt terugbetaalde
2nd person sing. (gij) betaalt terug betaalde terug terugbetaalt terugbetaalde
3rd person singular betaalt terug betaalde terug terugbetaalt terugbetaalde
plural betalen terug betaalden terug terugbetalen terugbetaalden
subjunctive sing.1 betale terug betaalde terug terugbetale terugbetaalde
subjunctive plur.1 betalen terug betaalden terug terugbetalen terugbetaalden
imperative sing. betaal terug
imperative plur.1 betaalt terug
participles terugbetalend teruggebetaald
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.