terugdringen

Dutch

Etymology

From terug +‎ dringen.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

terugdringen

  1. to force back, push back

Conjugation

Conjugation of terugdringen (strong class 3a, separable)
infinitive terugdringen
past singular drong terug
past participle teruggedrongen
infinitive terugdringen
gerund terugdringen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular dring terug drong terug terugdring terugdrong
2nd person sing. (jij) dringt terug, dring terug2 drong terug terugdringt terugdrong
2nd person sing. (u) dringt terug drong terug terugdringt terugdrong
2nd person sing. (gij) dringt terug drongt terug terugdringt terugdrongt
3rd person singular dringt terug drong terug terugdringt terugdrong
plural dringen terug drongen terug terugdringen terugdrongen
subjunctive sing.1 dringe terug dronge terug terugdringe terugdronge
subjunctive plur.1 dringen terug drongen terug terugdringen terugdrongen
imperative sing. dring terug
imperative plur.1 dringt terug
participles terugdringend teruggedrongen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams