terughalen

Dutch

Etymology

From terug +‎ halen.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

terughalen

  1. to recall

Conjugation

Conjugation of terughalen (weak, separable)
infinitive terughalen
past singular haalde terug
past participle teruggehaald
infinitive terughalen
gerund terughalen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular haal terug haalde terug terughaal terughaalde
2nd person sing. (jij) haalt terug, haal terug2 haalde terug terughaalt terughaalde
2nd person sing. (u) haalt terug haalde terug terughaalt terughaalde
2nd person sing. (gij) haalt terug haalde terug terughaalt terughaalde
3rd person singular haalt terug haalde terug terughaalt terughaalde
plural halen terug haalden terug terughalen terughaalden
subjunctive sing.1 hale terug haalde terug terughale terughaalde
subjunctive plur.1 halen terug haalden terug terughalen terughaalden
imperative sing. haal terug
imperative plur.1 haalt terug
participles terughalend teruggehaald
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.