teruglezen

Dutch

Etymology

From terug (“back”) +‎ lezen (“to read”).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

teruglezen

  1. (transitive) to re-read

Conjugation

Conjugation of teruglezen (strong class 5, separable)
infinitive teruglezen
past singular las terug
past participle teruggelezen
infinitive teruglezen
gerund teruglezen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular lees terug las terug teruglees teruglas
2nd person sing. (jij) leest terug, lees terug2 las terug terugleest teruglas
2nd person sing. (u) leest terug las terug terugleest teruglas
2nd person sing. (gij) leest terug laast terug terugleest teruglaast
3rd person singular leest terug las terug terugleest teruglas
plural lezen terug lazen terug teruglezen teruglazen
subjunctive sing.1 leze terug laze terug terugleze teruglaze
subjunctive plur.1 lezen terug lazen terug teruglezen teruglazen
imperative sing. lees terug
imperative plur.1 leest terug
participles teruglezend teruggelezen
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.