terugpakken

Dutch

Etymology

terug + pakken

Pronunciation

  • Audio:(file)
  • Hyphenation: te‧rug‧pak‧ken

Verb

terugpakken

  1. to take back; to get back
  2. to avenge; to revenge

Conjugation

Conjugation of terugpakken (weak, separable)
infinitive terugpakken
past singular pakte terug
past participle teruggepakt
infinitive terugpakken
gerund terugpakken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular pak terug pakte terug terugpak terugpakte
2nd person sing. (jij) pakt terug, pak terug2 pakte terug terugpakt terugpakte
2nd person sing. (u) pakt terug pakte terug terugpakt terugpakte
2nd person sing. (gij) pakt terug pakte terug terugpakt terugpakte
3rd person singular pakt terug pakte terug terugpakt terugpakte
plural pakken terug pakten terug terugpakken terugpakten
subjunctive sing.1 pakke terug pakte terug terugpakke terugpakte
subjunctive plur.1 pakken terug pakten terug terugpakken terugpakten
imperative sing. pak terug
imperative plur.1 pakt terug
participles terugpakkend teruggepakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.