terugwijken

From terug- +‎ wijken.

• IPA^(key): /t(ə)ˈrʏxˌʋɛi̯kən/
• Hyphenation: te‧rug‧wij‧ken

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛi̯kən

terugwijken

1. (intransitive) to retreat (to move backwards or inward)
   • 1868, F. C. Donders, “Onderzoek van den Cardiograaf”, in Nederlandsch Archief voor Genees- en Natuurkunde, volume 3, Utrecht: W. F. Dannenfelser, page 89:

     [Z]et bij de inademing de borst zich uit, dan wordt de stethoscoop sterker gedrukt, zwakker daarentegen, wanneer ze bij het inademen terugtrekt.

     If the chest bursts outward, then the stethoscope is pressed harder, but softer, if it burst inward when breathing in.

   • 2003, A. Makine, translated by J. Versteeg, De aarde en de hemel van Jacques Dorme‎^[1], Breda: De Geus, →ISBN:

     Een doodlopende straat waarvan het eind terugwijkt naarmate je verder loopt.

     A blind alley whose end moves back the further you walk.