tidszon

Swedish

Etymology

Compound of tid +‎ -s- +‎ zon.

Noun

tidszon c

  1. timezone

Declension

Declension of tidszon
nominative genitive
singular indefinite tidszon tidszons
definite tidszonen tidszonens
plural indefinite tidszoner tidszoners
definite tidszonerna tidszonernas

See also

  • tidsskillnad

Further reading