tiliagineus
Latin
Etymology
From tilia (“linden tree”) + -āgineus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [tɪ.li.aːˈɡɪ.ne.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t̪i.li.aˈd͡ʒiː.ne.us]
Adjective
tiliāgineus (feminine tiliāginea, neuter tiliāgineum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | tiliāgineus | tiliāginea | tiliāgineum | tiliāgineī | tiliāgineae | tiliāginea | |
genitive | tiliāgineī | tiliāgineae | tiliāgineī | tiliāgineōrum | tiliāgineārum | tiliāgineōrum | |
dative | tiliāgineō | tiliāgineae | tiliāgineō | tiliāgineīs | |||
accusative | tiliāgineum | tiliāgineam | tiliāgineum | tiliāgineōs | tiliāgineās | tiliāginea | |
ablative | tiliāgineō | tiliāgineā | tiliāgineō | tiliāgineīs | |||
vocative | tiliāginee | tiliāginea | tiliāgineum | tiliāgineī | tiliāgineae | tiliāginea |
References
- “tiliagineus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- tiliagineus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.