timmeren

Dutch

Etymology

From Middle Dutch timmeren, from Old Dutch timbren, from Proto-West Germanic *timrijan, from Proto-Germanic *timrijaną.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈtɪ.mə.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: tim‧me‧ren

Verb

timmeren

  1. to perform carpentry, to build, to construct
  2. to hammer

Conjugation

Conjugation of timmeren (weak)
infinitive timmeren
past singular timmerde
past participle getimmerd
infinitive timmeren
gerund timmeren n
present tense past tense
1st person singular timmer timmerde
2nd person sing. (jij) timmert, timmer2 timmerde
2nd person sing. (u) timmert timmerde
2nd person sing. (gij) timmert timmerde
3rd person singular timmert timmerde
plural timmeren timmerden
subjunctive sing.1 timmere timmerde
subjunctive plur.1 timmeren timmerden
imperative sing. timmer
imperative plur.1 timmert
participles timmerend getimmerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

verbs
  • aaneentimmeren
  • aantimmeren
  • aftimmeren
  • betimmeren
  • bijeentimmeren
  • binnentimmeren
  • dichttimmeren
  • doortimmeren
  • hertimmeren
  • intimmeren
  • lostimmeren
  • mistimmeren
  • natimmeren
  • neertimmeren
  • omhoogtimmeren
  • omlaagtimmeren
  • omtimmeren
  • omvertimmeren
  • ondertimmeren
  • onttimmeren
  • opeentimmeren
  • optimmeren
  • overtimmeren
  • samentimmeren
  • stuktimmeren
  • terugtimmeren
  • toetimmeren
  • uittimmeren
  • vasttimmeren
  • vertimmeren
  • voltimmeren
  • wegtimmeren

Descendants

  • Negerhollands: timmer
  • Sranan Tongo: temre

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch timbren, from Proto-West Germanic *timrijan.

Verb

timmeren

  1. to build (especially out of wood)

Inflection

This verb needs an inflection-table template.

Alternative forms

  • timberen

Descendants

Further reading