toedienen

Dutch

Etymology

From toe +‎ dienen.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

toedienen

  1. to administer

Conjugation

Conjugation of toedienen (weak, separable)
infinitive toedienen
past singular diende toe
past participle toegediend
infinitive toedienen
gerund toedienen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular dien toe diende toe toedien toediende
2nd person sing. (jij) dient toe, dien toe2 diende toe toedient toediende
2nd person sing. (u) dient toe diende toe toedient toediende
2nd person sing. (gij) dient toe diende toe toedient toediende
3rd person singular dient toe diende toe toedient toediende
plural dienen toe dienden toe toedienen toedienden
subjunctive sing.1 diene toe diende toe toediene toediende
subjunctive plur.1 dienen toe dienden toe toedienen toedienden
imperative sing. dien toe
imperative plur.1 dient toe
participles toedienend toegediend
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.