toedragen

Dutch

Etymology

From toe +‎ dragen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈtuˌdraːɣə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: toe‧dra‧gen

Verb

toedragen

  1. to cherish (feelings)

Conjugation

Conjugation of toedragen (strong class 6, separable)
infinitive meedragen
past singular droeg mee
past participle meegedragen
infinitive meedragen
gerund meedragen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular draag mee droeg mee meedraag meedroeg
2nd person sing. (jij) draagt mee, draag mee2 droeg mee meedraagt meedroeg
2nd person sing. (u) draagt mee droeg mee meedraagt meedroeg
2nd person sing. (gij) draagt mee droegt mee meedraagt meedroegt
3rd person singular draagt mee droeg mee meedraagt meedroeg
plural dragen mee droegen mee meedragen meedroegen
subjunctive sing.1 drage mee droege mee meedrage meedroege
subjunctive plur.1 dragen mee droegen mee meedragen meedroegen
imperative sing. draag mee
imperative plur.1 draagt mee
participles meedragend meegedragen
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.