toekeren

Dutch

Etymology

From toe +‎ keren.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

toekeren

  1. to turn towards, to turn to

Conjugation

Conjugation of toekeren (weak, separable)
infinitive toekeren
past singular keerde toe
past participle toegekeerd
infinitive toekeren
gerund toekeren n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular keer toe keerde toe toekeer toekeerde
2nd person sing. (jij) keert toe, keer toe2 keerde toe toekeert toekeerde
2nd person sing. (u) keert toe keerde toe toekeert toekeerde
2nd person sing. (gij) keert toe keerde toe toekeert toekeerde
3rd person singular keert toe keerde toe toekeert toekeerde
plural keren toe keerden toe toekeren toekeerden
subjunctive sing.1 kere toe keerde toe toekere toekeerde
subjunctive plur.1 keren toe keerden toe toekeren toekeerden
imperative sing. keer toe
imperative plur.1 keert toe
participles toekerend toegekeerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.