toeleiden

Dutch

Etymology

From toe +‎ leiden.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Noun

toeleiden

  1. to induce

Conjugation

Conjugation of toeleiden (weak, separable)
infinitive toeleiden
past singular leidde toe
past participle toegeleid
infinitive toeleiden
gerund toeleiden n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular leid toe leidde toe toeleid toeleidde
2nd person sing. (jij) leidt toe, leid toe2 leidde toe toeleidt toeleidde
2nd person sing. (u) leidt toe leidde toe toeleidt toeleidde
2nd person sing. (gij) leidt toe leidde toe toeleidt toeleidde
3rd person singular leidt toe leidde toe toeleidt toeleidde
plural leiden toe leidden toe toeleiden toeleidden
subjunctive sing.1 leide toe leidde toe toeleide toeleidde
subjunctive plur.1 leiden toe leidden toe toeleiden toeleidden
imperative sing. leid toe
imperative plur.1 leidt toe
participles toeleidend toegeleid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

  • induceren

Derived terms

Anagrams

  • leiden toe
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.