toenemen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch toenemen. Equivalent to toe +‎ nemen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈtu.neː.mə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: toe‧ne‧men

Verb

toenemen

  1. (intransitive) to increase
    Het aantal werklozen neemt toe.
    The number of unemployed is increasing.

Conjugation

Conjugation of toenemen (strong class 4, separable)
infinitive toenemen
past singular nam toe
past participle toegenomen
infinitive toenemen
gerund toenemen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular neem toe nam toe toeneem toenam
2nd person sing. (jij) neemt toe, neem toe2 nam toe toeneemt toenam
2nd person sing. (u) neemt toe nam toe toeneemt toenam
2nd person sing. (gij) neemt toe naamt toe toeneemt toenaamt
3rd person singular neemt toe nam toe toeneemt toenam
plural nemen toe namen toe toenemen toenamen
subjunctive sing.1 neme toe name toe toeneme toename
subjunctive plur.1 nemen toe namen toe toenemen toenamen
imperative sing. neem toe
imperative plur.1 neemt toe
participles toenemend toegenomen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Antonyms

Derived terms

Descendants

  • Afrikaans: toeneem
  • Negerhollands: neem toe

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.