toereiken

Dutch

Etymology

From toe +‎ reiken.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈturɛi̯kə(n)/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛi̯kən

Verb

toereiken

  1. (transitive) to give, hand over
  2. (intransitive) to suffice

Conjugation

Conjugation of toereiken (weak, separable)
infinitive toereiken
past singular reikte toe
past participle toegereikt
infinitive toereiken
gerund toereiken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular reik toe reikte toe toereik toereikte
2nd person sing. (jij) reikt toe, reik toe2 reikte toe toereikt toereikte
2nd person sing. (u) reikt toe reikte toe toereikt toereikte
2nd person sing. (gij) reikt toe reikte toe toereikt toereikte
3rd person singular reikt toe reikte toe toereikt toereikte
plural reiken toe reikten toe toereiken toereikten
subjunctive sing.1 reike toe reikte toe toereike toereikte
subjunctive plur.1 reiken toe reikten toe toereiken toereikten
imperative sing. reik toe
imperative plur.1 reikt toe
participles toereikend toegereikt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.