toeslaan

Dutch

Etymology

From toe +‎ slaan.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈtu.slaːn/
  • Audio:(file)

Verb

toeslaan

  1. to slam closed
  2. to seize the chance (e.g. to strike), to take advantage of a situation
  3. to strike, to suddenly occur (said of a disaster or a disease)

Conjugation

Conjugation of toeslaan (strong class 6, irregular, separable)
infinitive toeslaan
past singular sloeg toe
past participle toegeslagen
infinitive toeslaan
gerund toeslaan n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular sla toe sloeg toe toesla toesloeg
2nd person sing. (jij) slaat toe, sla toe2 sloeg toe toeslaat toesloeg
2nd person sing. (u) slaat toe sloeg toe toeslaat toesloeg
2nd person sing. (gij) slaat toe sloegt toe toeslaat toesloegt
3rd person singular slaat toe sloeg toe toeslaat toesloeg
plural slaan toe sloegen toe toeslaan toesloegen
subjunctive sing.1 sla toe sloege toe toesla toesloege
subjunctive plur.1 slaan toe sloegen toe toeslaan toesloegen
imperative sing. sla toe
imperative plur.1 slaat toe
participles toeslaand toegeslagen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

  • Afrikaans: toeslaan
  • Negerhollands: slaa toe

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.