trúnaðarmaðr

Old Norse

Etymology

From trúnaðar (“trust”) +‎ maðr (“man”).

Noun

trúnaðarmaðr m

  1. confidant

Declension

Declension of trúnaðarmaðr (strong consonant stem, s-genitive)
masculine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative trúnaðarmaðr trúnaðarmaðrinn trúnaðarmenn trúnaðarmenninir
accusative trúnaðarmann trúnaðarmanninn trúnaðarmenn trúnaðarmennina
dative trúnaðarmanni trúnaðarmanninum trúnaðarmǫnnum trúnaðarmǫnnunum
genitive trúnaðarmanns trúnaðarmannsins trúnaðarmanna trúnaðarmannanna

See also

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “trúnaðarmaðr”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 443; also available at the Internet Archive
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.