translativus
Latin
Etymology
From trānsferō (“to transfer”) + -īvus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [trãːs.ɫaːˈtiː.wʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t̪ranz.laˈt̪iː.vus]
Adjective
trānslātīvus (feminine trānslātīva, neuter trānslātīvum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | trānslātīvus | trānslātīva | trānslātīvum | trānslātīvī | trānslātīvae | trānslātīva | |
| genitive | trānslātīvī | trānslātīvae | trānslātīvī | trānslātīvōrum | trānslātīvārum | trānslātīvōrum | |
| dative | trānslātīvō | trānslātīvae | trānslātīvō | trānslātīvīs | |||
| accusative | trānslātīvum | trānslātīvam | trānslātīvum | trānslātīvōs | trānslātīvās | trānslātīva | |
| ablative | trānslātīvō | trānslātīvā | trānslātīvō | trānslātīvīs | |||
| vocative | trānslātīve | trānslātīva | trānslātīvum | trānslātīvī | trānslātīvae | trānslātīva | |
Related terms
References
- “translativus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “translativus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- translativus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.