trilineatus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [trɪ.lɪ.neˈaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t̪ri.li.neˈaː.t̪us]
Adjective
trilineātus (feminine trilineāta, neuter trilineātum); first/second-declension adjective
Usage notes
- Used exclusively as a taxonomic epithet and thus normally in the nominative singular; other inflections may be theoretical or rarely found.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | trilineātus | trilineāta | trilineātum | trilineātī | trilineātae | trilineāta | |
| genitive | trilineātī | trilineātae | trilineātī | trilineātōrum | trilineātārum | trilineātōrum | |
| dative | trilineātō | trilineātae | trilineātō | trilineātīs | |||
| accusative | trilineātum | trilineātam | trilineātum | trilineātōs | trilineātās | trilineāta | |
| ablative | trilineātō | trilineātā | trilineātō | trilineātīs | |||
| vocative | trilineāte | trilineāta | trilineātum | trilineātī | trilineātae | trilineāta | |