tripartitus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of tripartīre (to divide in three), equivalent to tri- (tri-: three) +‎ partītus (-partite, -part) or tripartīre +‎ -itus (-ite: forming adjs).

Pronunciation

Adjective

tripartītus (feminine tripartīta, neuter tripartītum); first/second-declension adjective

  1. threefold, tripartite

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative tripartītus tripartīta tripartītum tripartītī tripartītae tripartīta
genitive tripartītī tripartītae tripartītī tripartītōrum tripartītārum tripartītōrum
dative tripartītō tripartītae tripartītō tripartītīs
accusative tripartītum tripartītam tripartītum tripartītōs tripartītās tripartīta
ablative tripartītō tripartītā tripartītō tripartītīs
vocative tripartīte tripartīta tripartītum tripartītī tripartītae tripartīta

Descendants

  • English: tripartite

References