tripertitus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [trɪ.pɛrˈtiː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t̪ri.perˈt̪iː.t̪us]
Adjective
tripertītus (feminine tripertīta, neuter tripertītum, adverb tripertītō); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | tripertītus | tripertīta | tripertītum | tripertītī | tripertītae | tripertīta | |
| genitive | tripertītī | tripertītae | tripertītī | tripertītōrum | tripertītārum | tripertītōrum | |
| dative | tripertītō | tripertītae | tripertītō | tripertītīs | |||
| accusative | tripertītum | tripertītam | tripertītum | tripertītōs | tripertītās | tripertīta | |
| ablative | tripertītō | tripertītā | tripertītō | tripertītīs | |||
| vocative | tripertīte | tripertīta | tripertītum | tripertītī | tripertītae | tripertīta | |
References
- “tripertitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “tripertitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- tripertitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.