tripunctatus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [trɪ.puːŋkˈtaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t̪ri.puŋkˈt̪aː.t̪us]
Adjective
tripūnctātus (feminine tripūnctāta, neuter tripūnctātum); first/second-declension adjective
Usage notes
- Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | tripūnctātus | tripūnctāta | tripūnctātum | tripūnctātī | tripūnctātae | tripūnctāta | |
| genitive | tripūnctātī | tripūnctātae | tripūnctātī | tripūnctātōrum | tripūnctātārum | tripūnctātōrum | |
| dative | tripūnctātō | tripūnctātae | tripūnctātō | tripūnctātīs | |||
| accusative | tripūnctātum | tripūnctātam | tripūnctātum | tripūnctātōs | tripūnctātās | tripūnctāta | |
| ablative | tripūnctātō | tripūnctātā | tripūnctātō | tripūnctātīs | |||
| vocative | tripūnctāte | tripūnctāta | tripūnctātum | tripūnctātī | tripūnctātae | tripūnctāta | |