tripunctatus

Latin

Etymology

From tri- +‎ punctatus.

Pronunciation

Adjective

tripūnctātus (feminine tripūnctāta, neuter tripūnctātum); first/second-declension adjective

  1. (New Latin) three-pointed
  2. (New Latin) three-spotted

Usage notes

  • Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative tripūnctātus tripūnctāta tripūnctātum tripūnctātī tripūnctātae tripūnctāta
genitive tripūnctātī tripūnctātae tripūnctātī tripūnctātōrum tripūnctātārum tripūnctātōrum
dative tripūnctātō tripūnctātae tripūnctātō tripūnctātīs
accusative tripūnctātum tripūnctātam tripūnctātum tripūnctātōs tripūnctātās tripūnctāta
ablative tripūnctātō tripūnctātā tripūnctātō tripūnctātīs
vocative tripūnctāte tripūnctāta tripūnctātum tripūnctātī tripūnctātae tripūnctāta