triumphatorius
Latin
Etymology
From triumphātor + -ius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [tri.ʊm.pʰaːˈtoː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t̪ri.um.faˈt̪ɔː.ri.us]
Adjective
triumphātōrius (feminine triumphātōria, neuter triumphātōrium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | triumphātōrius | triumphātōria | triumphātōrium | triumphātōriī | triumphātōriae | triumphātōria | |
| genitive | triumphātōriī | triumphātōriae | triumphātōriī | triumphātōriōrum | triumphātōriārum | triumphātōriōrum | |
| dative | triumphātōriō | triumphātōriae | triumphātōriō | triumphātōriīs | |||
| accusative | triumphātōrium | triumphātōriam | triumphātōrium | triumphātōriōs | triumphātōriās | triumphātōria | |
| ablative | triumphātōriō | triumphātōriā | triumphātōriō | triumphātōriīs | |||
| vocative | triumphātōrie | triumphātōria | triumphātōrium | triumphātōriī | triumphātōriae | triumphātōria | |
Related terms
Further reading
- “triumphatorius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- triumphatorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.