triumphatorius

Latin

Etymology

From triumphātor +‎ -ius.

Pronunciation

Adjective

triumphātōrius (feminine triumphātōria, neuter triumphātōrium); first/second-declension adjective

  1. triumphant, triumphing

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative triumphātōrius triumphātōria triumphātōrium triumphātōriī triumphātōriae triumphātōria
genitive triumphātōriī triumphātōriae triumphātōriī triumphātōriōrum triumphātōriārum triumphātōriōrum
dative triumphātōriō triumphātōriae triumphātōriō triumphātōriīs
accusative triumphātōrium triumphātōriam triumphātōrium triumphātōriōs triumphātōriās triumphātōria
ablative triumphātōriō triumphātōriā triumphātōriō triumphātōriīs
vocative triumphātōrie triumphātōria triumphātōrium triumphātōriī triumphātōriae triumphātōria

Further reading