tucet
Czech
Etymology
From 16–17th-century German Tutzet, Dutzet (today Dutzend)[1] from Middle High German totzen from Old French dozaine (today douzaine) from doze (“twelve”) from Latin duodecim (“twelve”).[2]
Pronunciation
- IPA(key): [ˈtut͡sɛt]
- Hyphenation: tu‧cet
Noun
tucet m inan
Declension
Declension of tucet (hard masculine inanimate reducible)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | tucet | tucty |
genitive | tuctu | tuctů |
dative | tuctu | tuctům |
accusative | tucet | tucty |
vocative | tucte | tucty |
locative | tuctu | tuctech |
instrumental | tuctem | tucty |
Derived terms
References
- ^ Václav Machek (1968) “tucet”, in Etymologický slovník jazyka českého [Etymological Dictionary of the Czech Language], 2nd edition, Prague: Academia, page 659
- ^ Jiří Rejzek (2007) “tucet”, in Český etymologický slovník (in Czech), Leda
Further reading
- “tucet”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
- “tucet”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
- “tucet”, in Internetová jazyková příručka (in Czech), 2008–2025
Serbo-Croatian
Alternative forms
Etymology
Syncopic form of Dutzend.
Pronunciation
- IPA(key): /tǔt͡set/
- Hyphenation: tu‧cet
Noun
tùcet m inan (Cyrillic spelling ту̀цет)
- (with genitive) dozen
Declension
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | tucet | tuceta |
genitive | tuceta | tuceta |
dative | tucetu | tucetima |
accusative | tucet | tuceta |
vocative | tucet | tuceta |
locative | tucetu | tucetima |
instrumental | tucetom | tucetima |