tumidosus
Latin
Etymology
From tumidus (“swollen, protuberant, tumid”) + -ōsus, from tumeō (“I swell”) + idus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [tʊ.mɪˈdoː.sʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t̪u.miˈd̪ɔː.s̬us]
Adjective
tumidōsus (feminine tumidōsa, neuter tumidōsum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | tumidōsus | tumidōsa | tumidōsum | tumidōsī | tumidōsae | tumidōsa | |
| genitive | tumidōsī | tumidōsae | tumidōsī | tumidōsōrum | tumidōsārum | tumidōsōrum | |
| dative | tumidōsō | tumidōsae | tumidōsō | tumidōsīs | |||
| accusative | tumidōsum | tumidōsam | tumidōsum | tumidōsōs | tumidōsās | tumidōsa | |
| ablative | tumidōsō | tumidōsā | tumidōsō | tumidōsīs | |||
| vocative | tumidōse | tumidōsa | tumidōsum | tumidōsī | tumidōsae | tumidōsa | |
Related terms
References
- “tumidosus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- tumidosus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.