turriger
Latin
Etymology
turris (“tower”) + -ger (“bearing”)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈtʊr.rɪ.ɡɛr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈt̪ur.ri.d͡ʒer]
Adjective
turriger (feminine turrigera, neuter turrigerum); first/second-declension adjective (nominative masculine singular in -er)
Declension
First/second-declension adjective (nominative masculine singular in -er).
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | turriger | turrigera | turrigerum | turrigerī | turrigerae | turrigera | |
| genitive | turrigerī | turrigerae | turrigerī | turrigerōrum | turrigerārum | turrigerōrum | |
| dative | turrigerō | turrigerae | turrigerō | turrigerīs | |||
| accusative | turrigerum | turrigeram | turrigerum | turrigerōs | turrigerās | turrigera | |
| ablative | turrigerō | turrigerā | turrigerō | turrigerīs | |||
| vocative | turriger | turrigera | turrigerum | turrigerī | turrigerae | turrigera | |
Related terms
- turricula
- turrītus
References
- “turriger”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “turriger”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- turriger in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- turriger in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016