użyczać

From użyczyć +‎ -ać. First attested in 1484.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /uʒʲit͡ʃʲʲat͡ɕʲ/
• IPA^(key): (15^th CE) /uʒʲit͡ʃʲʲat͡ɕʲ/

użyczać impf (perfective użyczyć)

1. to give, to grant
   • 1915 [End of the 15th century], Jan Łoś, editor, Przegląd językowych zabytków staropolskich do r. 1543‎^[1], page 539:

     Przyszągam... *sprawydlywosczy vszyczacz yako wdowam tako syrotam, goszczowy yako szansadowy

     [Przysięgam... sprawidliwości użyczać, jako wdowam tako sirotam, gościowi jako sąsiadowi]

• Polish: użyczać

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “użyczać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish użyczać. By surface analysis, użyczyć +‎ -ać. Compare Kashubian ùżëczac.

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɘt͡ʂat͡ɕ
• Syllabification: u‧ży‧czać

użyczać impf (perfective użyczyć)

1. (transitive) to lend (to give something to someone for free temporarily) [with genitive] or (proscribed) [with accusative ‘what’], [with dative ‘to whom’], [with na (+ accusative)] or [with pod (+ accusative) ‘for what’]

   Synonyms: udostępnić, wypożyczyć

2. (transitive) to give; to accord; to extend; to grant; to oblige (to let someone visit, stay, to give protection or support) [with genitive] or (proscribed) [with accusative ‘what’], [with dative ‘to whom’]
3. (transitive, literary) to allow to serve (to let something fill a role in a sentence) [with genitive] or (proscribed) [with accusative ‘what’], [with dative ‘to whom’], [with do (+ genitive) ‘for what’]
4. (intransitive) to serve (to become the source of something)
5. (reflexive with się, obsolete) to offer one's services
6. (reflexive with się, obsolete) to offer one's companionship

• użyczać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• użyczać in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “użyczać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “użyczać się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• “UŻYCZAĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 07.05.2010
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “użyczać”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “użyczać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “użyczać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 430