ucapić

Polish

Etymology

From u- +‎ capić.

Pronunciation

  • IPA(key): /uˈt͡sa.pit͡ɕ/
  • Rhymes: -apit͡ɕ
  • Syllabification: u‧ca‧pić

Verb

ucapić pf

  1. (transitive, reflexive with się, colloquial) to grab, to seize
  2. (transitive, colloquial) to apprehend, to nab, to catch

Conjugation

Conjugation of ucapić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ucapić
future tense 1st ucapię ucapimy
2nd ucapisz ucapicie
3rd ucapi ucapią
impersonal ucapi się
past tense 1st ucapiłem,
-(e)m ucapił 		ucapiłam,
-(e)m ucapiła 		ucapiłom,
-(e)m ucapiło 		ucapiliśmy,
-(e)śmy ucapili 		ucapiłyśmy,
-(e)śmy ucapiły
2nd ucapiłeś,
-(e)ś ucapił 		ucapiłaś,
-(e)ś ucapiła 		ucapiłoś,
-(e)ś ucapiło 		ucapiliście,
-(e)ście ucapili 		ucapiłyście,
-(e)ście ucapiły
3rd ucapił ucapiła ucapiło ucapili ucapiły
impersonal ucapiono
conditional 1st ucapiłbym,
bym ucapił 		ucapiłabym,
bym ucapiła 		ucapiłobym,
bym ucapiło 		ucapilibyśmy,
byśmy ucapili 		ucapiłybyśmy,
byśmy ucapiły
2nd ucapiłbyś,
byś ucapił 		ucapiłabyś,
byś ucapiła 		ucapiłobyś,
byś ucapiło 		ucapilibyście,
byście ucapili 		ucapiłybyście,
byście ucapiły
3rd ucapiłby,
by ucapił 		ucapiłaby,
by ucapiła 		ucapiłoby,
by ucapiło 		ucapiliby,
by ucapili 		ucapiłyby,
by ucapiły
impersonal ucapiono by
imperative 1st niech ucapię ucapmy
2nd ucap ucapcie
3rd niech ucapi niech ucapią
passive adjectival participle ucapiony ucapiona ucapione ucapieni ucapione
anterior adverbial participle ucapiwszy
verbal noun ucapienie

Further reading

  • ucapić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ucapić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.