uitat

Finnish

Verb

uitat

  1. second-person singular present indicative of uittaa

Anagrams

Romanian

Etymology

Past participle of uita.

Noun

uitat n (uncountable)

  1. forgetting

Declension

Declension of uitat
singular only indefinite definite
nominative-accusative uitat uitatul
genitive-dative uitat uitatului
vocative uitatule

Adjective

uitat m or n (feminine singular uitată, masculine plural uitați, feminine and neuter plural uitate)

  1. forgotten

Declension

Declension of uitat
singular plural
masculine neuter feminine masculine neuter feminine
nominative-
accusative
indefinite uitat uitată uitați uitate
definite uitatul uitata uitații uitatele
genitive-
dative
indefinite uitat uitate uitați uitate
definite uitatului uitatei uitaților uitatelor

Verb

uitat (past participle of uita)

  1. past participle of uita