uitbaten

Dutch

Etymology

From uit (“out”) +‎ baten (“to profit, avail”).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈœy̯tbaːtən/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: uit‧ba‧ten

Verb

uitbaten

  1. (transitive) to exploit, to extract or derive value from, to use for one's benefit

Conjugation

Conjugation of uitbaten (weak, separable)
infinitive uitbaten
past singular baatte uit
past participle uitgebaat
infinitive uitbaten
gerund uitbaten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular baat uit baatte uit uitbaat uitbaatte
2nd person sing. (jij) baat uit baatte uit uitbaat uitbaatte
2nd person sing. (u) baat uit baatte uit uitbaat uitbaatte
2nd person sing. (gij) baat uit baatte uit uitbaat uitbaatte
3rd person singular baat uit baatte uit uitbaat uitbaatte
plural baten uit baatten uit uitbaten uitbaatten
subjunctive sing.1 bate uit baatte uit uitbate uitbaatte
subjunctive plur.1 baten uit baatten uit uitbaten uitbaatten
imperative sing. baat uit
imperative plur.1 baat uit
participles uitbatend uitgebaat
1) Archaic.

Synonyms

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.