uitdunnen

Dutch

Etymology

From uit +‎ dunnen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈœy̯ˌdʏnə(n)/
  • Audio:(file)

Verb

uitdunnen

  1. to weed out, to cull

Conjugation

Conjugation of uitdunnen (weak, separable)
infinitive uitdunnen
past singular dunde uit
past participle uitgedund
infinitive uitdunnen
gerund uitdunnen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular dun uit dunde uit uitdun uitdunde
2nd person sing. (jij) dunt uit, dun uit2 dunde uit uitdunt uitdunde
2nd person sing. (u) dunt uit dunde uit uitdunt uitdunde
2nd person sing. (gij) dunt uit dunde uit uitdunt uitdunde
3rd person singular dunt uit dunde uit uitdunt uitdunde
plural dunnen uit dunden uit uitdunnen uitdunden
subjunctive sing.1 dunne uit dunde uit uitdunne uitdunde
subjunctive plur.1 dunnen uit dunden uit uitdunnen uitdunden
imperative sing. dun uit
imperative plur.1 dunt uit
participles uitdunnend uitgedund
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.