uitflappen

Dutch

Etymology

From uit (“out”) +‎ flappen.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

uitflappen

  1. to blurt out without thinking

Conjugation

Conjugation of uitflappen (weak, separable)
infinitive uitflappen
past singular flapte uit
past participle uitgeflapt
infinitive uitflappen
gerund uitflappen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular flap uit flapte uit uitflap uitflapte
2nd person sing. (jij) flapt uit, flap uit2 flapte uit uitflapt uitflapte
2nd person sing. (u) flapt uit flapte uit uitflapt uitflapte
2nd person sing. (gij) flapt uit flapte uit uitflapt uitflapte
3rd person singular flapt uit flapte uit uitflapt uitflapte
plural flappen uit flapten uit uitflappen uitflapten
subjunctive sing.1 flappe uit flapte uit uitflappe uitflapte
subjunctive plur.1 flappen uit flapten uit uitflappen uitflapten
imperative sing. flap uit
imperative plur.1 flapt uit
participles uitflappend uitgeflapt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.