uitgummen

Dutch

Alternative forms

Etymology

From uit +‎ gum (“eraser”) +‎ -en.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

uitgummen

  1. (transitive) to erase, to remove text with an eraser

Conjugation

Conjugation of uitgummen (weak, separable)
infinitive uitgummen
past singular gumde uit
past participle uitgegumd
infinitive uitgummen
gerund uitgummen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular gum uit gumde uit uitgum uitgumde
2nd person sing. (jij) gumt uit, gum uit2 gumde uit uitgumt uitgumde
2nd person sing. (u) gumt uit gumde uit uitgumt uitgumde
2nd person sing. (gij) gumt uit gumde uit uitgumt uitgumde
3rd person singular gumt uit gumde uit uitgumt uitgumde
plural gummen uit gumden uit uitgummen uitgumden
subjunctive sing.1 gumme uit gumde uit uitgumme uitgumde
subjunctive plur.1 gummen uit gumden uit uitgummen uitgumden
imperative sing. gum uit
imperative plur.1 gumt uit
participles uitgummend uitgegumd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.